Gorąco zachęcamy do dzielenia się z nami na stronie refleksjami na temat przeczytanych książek klubowych...

 

 

Exlibris

Od stycznia 2013 roku w naszej szkole działa Nauczycielski Klub Książki.

Ze składek jego członków zakupione zostały następujące pozycje:

   
Kromka chleba Dagmara Dworak, Kromka chleba

Poruszające wspomnienia z syberyjskiego zesłania dwojga żyjących uczestników tamtych wydarzeń – Danuty i Bogusława wraz z filmem dokumentującym wyprawę Bogusława na Syberię szlakiem dawnej zsyłki, wzbogacony wypowiedziami obojga rodzeństwa oraz archiwalnymi materiałami z epoki.
   
Osiołkiem Andrzej Stasiuk, Osiołkiem

Nasz wyjątkowy egzemplarz, opatrzony autografem autora, który miałyśmy okazję zdobyć podczas spotkania z tym interesującym pisarzem 1 grudnia 2016.
   
Oczyszczenie SO
Sofi Oksanen, Oczyszczenie
   
Księga ryb...

Richard Flanagan, Księga ryb Williama Goulda

Świetne recenzje tej książki okazały się skuteczną pokusą do zakupienia kolejnego arcydzieła uznanego i nagradzanego australijskiego powieściopisarza Flanagana. Zajmująca i intrygująca od pierwszych stron...

   
rekin z... Joanna Bator, Rekin z parku Yoyogi

O ekscytację nietrudno. Są tu w końcu automaty z używaną bielizną, procesje z penisami, młodzi mężczyźni, którzy za żony biorą lalki. Joanna Bator patrzy jednak na Japonię spokojnie i z wprawą zaprawionej na trudnych terytoriach przewodniczki pewnie prowadzi czytelników przez głębiny japońskiej zbiorowej psyche... Czytaj artykuł na CULTURE.PL
   
Poleciały w kosmos Ida Linde, Poleciały w kosmos
   
Szpagat w pionie Maciej Wesołowski, Szpagat w pionie. W drodze przez Indie

Słowa Martyny Wojciechowskiej z okładki: Świetnie napisana, wciągająca, uzależniająca niczym hinduska kuchnia. Polecam!
   
Czwarta ściana Sorj Chalandon, Czwarta ściana
   
Odłamki Ismet Prcić, Odłamki 
   
Człowiek z aspiracjami Hans Fallada, Człowiek z aspiracjami
   
Zamkniete pokoje Santos Care, Zamknięte pokoje
   
Dziwna myśl w mej głowie Orhan Pamuk, Dziwna myśl w mej głowie.

Opowieść o życiu, przygodach, marzeniach i przyjaciołach sprzedawcy buzy Mevluta  Karataşa oraz obraz stambulskiego życia w latach 1969-2012, przedstawiony z punktu widzenia wielu osób.
   
Grząskie piaski Henning Mankell, Grząskie piaski.
   
Dziady Paweł Goźliński, Dziady
   
Zło Jan Guillou, Zło


(w bibliotece posiadamy również film pod tym samym tytułem, szwedzkiego reż. Mikaela Hafströma).
   
Rachuba świata Daniel Kehlmann, Rachuba świata


   
Orkan na Jamajce Richard Hughes, Orkan na Jamajce
   
Musiałam umrzeć Marina Achmedowa, Musiałam umrzeć
   
silva rerum

Kristina Sabaliauskaitė, Silva rerum

W zapowiedzi ZNAKu przygotowanej przez  Katarzynę Młynarczyk czytamy: Porywajaca powieść o XVII-wiecznym Wilnie, której autork jest Litwinka o polskich korzeniach, doktor historii sztuki. Jest to jedna z dziesięciu najważniejszych litewskich książek ostatniego dziesięciolecia. Silva rerum to opowieść o balansowaniu między śmiercią a życiem, brzydotą a pięnem, ciałem a duszą, odsłaniająca tajemnice wielokulturowego Wilna. Zmysłowy, barokowy styl, bogactwo historycznego szczegółu i wciągająca akcja przyniosły autorce międzynarodową sławę. Wątki mistyczne przeplataj się tu z awanturniczymi, świętość graniczy z pożądliwością, tradycjonaliści spierają się z wolnomyslicielami, a historia pewnej rodziny staje się kluczem do historio całego kraju.

Autorka jeszcze w tym miesiącu weźmie udział w kilku wydarzeniach w Polsce: Conrad Festival od 20 do 26 października  i w Targach Książki w Krakowie od 22 do 25 października. 

Olga Tokarczuk: "Świetnie napisana, marquezowska powieść, która dzieje się w siedemnastowiecznej Litwie i przypomina mimochodem, że historia Europy Środkowej jest wspólną opowieścią."

(dar od zaprzyjaźnionego Domu Książki - dziekujemy!)

 
Wszystkie wojny Lary Wojciech Jagielski, Wszystkie wojny Lary

   
 Wojna i terpentyna Stefan Hertmans, Wojna i terpentyna
   
znikasz Christian Jungersen, Znikasz

 
   
Księgi Jakubowe Olga Tokarczuk, Księgi Jakubowe

Monumentalna, wspaniała pod każdym względem księga wielu podróży, którą - zdaniem wielkiego miłośnika książek Michała Nogasia - można "czytać, kosztować i zachwycać się jej kolejnymi rozdziałami". Po przeczytaniu Ksiąg Jakubowych, w dniu oficjalnej premiery tej powieści, w audycji Do południa Michał Nogaś powiedział do Olgi Tokarczuk takie słowa: "... I gdybym mógł kupić wszystkie kwiaty świata, to bym Cię nimi obsypał za tę książkę". Niech referencje Trójkowego dziennikarza będą zachętą do przeczytania tej powieści.

Rozmowa Michała Nogasia z Olgą Tokarczuk o Księgach Jakubowych w audycji Do południa oraz fragment książki czytany prze autorkę.

  
   
pięć ćwiartek pomarańczy  Joanne Harris, Pięć ćwiartek pomarańczy
   
uwikłanie Zygmunt Miłoszewski, Uwikłnie
   
Lewiatan Boris Akunin, Lewiatan
   
wyznaję  Jaume Cabré, Wyznaję
   
Tajemnica Filomeny  Martin Sixsmith, Tajemnica Filomeny
   
Mała zagłada  Anna Janko, Mała zagłada

Mała Zagłada Anny Janko to zapis pamięci odziedziczonej. Pamięci sięgającej do czasów drugiej wojny światowej, stygmatyzującej na całe życie nie tylko tego, kto wojny doświadczył, ale również przekazywanej w genach następnemu pokoleniu. Ta niezwykle bolesna i przejmująca książka zaczyna się tak:

Mamo, pomyśl, nie miałaś najgorzej. Tylko zabijanie i podpalanie. Żadnego znęcania, pastwienia się, maltretowania, nikt nawet kobiet nie gwałcił. Szli i tylko zabijali, po kolei. I to byle jak zabijali: raz trafił, raz nie, czasem poprawiać trzeba było. Strzelali, czyli dobrze, bo jak mówią, śmierć od kuli jest tą lepszą śmiercią.

Anna Janko odtwarza mikrohistorię swojej rodziny, wpisaną w czasoprzestrzeń niewielkiej wsi Sochy na Zamojszczyźnie. 1 czerwca 1943 roku Niemcy wymordowali jej mieszkańców, a zabudowania spalili. Ocalała zaledwie garstka, w tym dziewięcioletnia wówczas matka autorki, Teresa Ferenc. Opowieść Janko nie zmierza do odkrycia prawdy obiektywnej o tej masakrze, nie jest też chyba próbą ocalenia pamięci o jednej z krwawych plam w dziejach ludzkości. Pisarka rozprawia się z traumą, która stała się udziałem jej matki, i którą po niej przejęła. Jak sama pisze: „Chciałabym zdążyć wszystko zrozumieć. Dowiedzieć się, kim jesteś, dziewczynko, która straciłaś matkę, ojca, dom, całą wieś, słońce i księżyc, i wszystkie bajki”.

Janko z determinacją wyłuskuje obrazy przeszłości z okruchów pamięci matki. To, co wyparte, uzupełnia relacjami innych ocalonych. Prawdy doszukuje się też w lekturach o zbrodniach dokonywanych w różnych częściach świata. Tak więc tragedia zamojskiej wsi koresponduje z koszmarem rzezi wołyńskiej, masakry w Rwandzie, zbrodni Pol Pota w Kambodży czy zagłady Hiroszimy. To swoiste curriculum vitae ludzkości rodzi pytanie: Unde malum? (Skąd zło?)

Tu można przeczytać wywiad z Anną Janko na temat jej książki: http://wiadomosci.onet.pl/prasa/mala-zaglada-wojenny-strach-wszyty-pod-skore/ze4hv

[IM]

 
   
Majubaju...  Maja Sontag, Majubaju czyli żyrafy wychodzą z szafy
   
Pieszo przez Indie  Oliver Schulz, Pieszo przez Indie
   
oczszczenie  Andrew Miller, Oczyszczenie

"Andrew Miller zabiera nas do osiemnastowiecznej Francji. Tej u progu krwawej rewolucji, niepewnej przyszłości, nurzającej się w nędzy trzeciego stanu, mrocznej i niejednoznacznej [...]"- Zapraszam do zajmującej recenzji książki na blogu Krytycznym okiem.
   
maestro... Camilla Grebe, Paul Leander-Engström, Maetsro z Sankt Petersburga
   
 najlepsze buty Michał Olszewski, Najlepsze buty na świecie

Jest to zbiór reportaży, zgrupowanych w pięciu rozdziałach, w których współcześnie dojrzewający dziennikarz i prozaik (rodem z Ełku) ukazuje tę Polskę, o której z jednej strony chciałabym nie wiedzieć i nie pamiętać, a z drugiej mam świadomość, że wiedzieć i pamiętać trzeba. Oszczędny ton i bezceremonialnie stawiane pytania retoryczne wzmagają bolesne i nieprzyjemne obrazy. Oreślenie Olszewskiego jako "niespiesznego reportera" wydaje się trafne, w związku z czym wzbudza zaufanie swoimi tekstami. W Postscriptum autor wyjaśnia przyczyny braku uaktualnień, zebranych w tej książce reportaży, ukazujących się od 2003 do 2014 r. na łamach Tygodnika Powszechnego i Gazety Wyborczej, a dociekliwym pozostawia ciąg dalszy nakreślonych historii. Polecam.
   
Dziewczeta Marzeń  Denene Millner, Dziewczęta marzeń
   
on wrocil Timur Vermes, On wrócił
   
 ości  Ignacy Karpowicz, Ości

Bohaterowie Ości Karpowicza to m.in. biseksualny koreański biznesmen, geje, feministyczna intelektualistka, zagubieni faceci, głęboko religijna babcia, nieakceptowane społecznie związki… Czy rzeczywiście tak wygląda normalne życie większości mieszkańców współczesnej stolicy? Trochę mnie to „tutaj, teraz, my” Karpowicza niepokoi, a nawet przeraża… Próba krótkiego przedstawienia bohaterów doprowadziłaby zapewne do pogubienia się w ich skomplikowanych losach. Autor - i tu trzeba oddać mu chwałę – w dobrym i dla niego charakterystycznym stylu wprowadza nas w te zawiłości przez niemal 500 stron. Powieść była nominowana do nagrody literackiej Nike w 2014 r. i otrzymała Nagrodę Czytelników.  
   
 obscenariusz  Wojciech Kuczok, Obscenariusz

W książce pt. Obscenariusz. Wypisy z ksiąg nieczystych Wojciech Kuczok zawarł osiem opowiadań: Przyjdź do mnie, Bachantka na panterze, Zur Goldenen Gans, Ostatnie błogosławieństwo Ernsta Unckla, Woolworth geschlossen, Klapki (z zielonymi motylkami), Udręka i ekfraza, Momenty. Pierwsze z nich jest zdecydowanie najdłuższe, opowiada o niemłodej rosyjskiej pisarce, która – miast pisać obiecaną wydawcy książkę – bez opamiętania zadurza się w o wiele młodszym dziennikarzu i całą swą uwagę oraz pasję kieruje na jego uwodzenie, a później adorowanie. Odnosi sukces i młody gej staje się jej obscenicznym kochankiem. Bohaterowie Kuczoka bezgranicznie kosztują erotycznych uciech, a nie będąc razem piszą do siebie ordynarne e-maile i sms-y. Miłość uprawiają na niemal wszystkie sposoby, a  Kuczok używając pikantnego i wulgarnego języka przesyconego łamańcami słownymi i erotycznym słowotwórstwem w bardzo bezpośredni sposób opisuje ich doświadczenia i tęsknoty. Kolejne opowiadania, każde przedstawiające innych bohaterów, są zdecydowanie krótsze. Może mniej ociekające seksem i erotyką oraz zdecydowanie mniej mają nagromadzonych łamańców i zabaw słownych, ale nie mniej są ordynarne, bezwstydne, wulgarne i - chciałby się rzec - chore. Zdecydowanie nie dla młodych i wrażliwych ludzi jest ta książka.

Recenzja na culture.pl 
   
 czarna kobieta biały kraj  Waris Dirie, Czarna kobieta, biały kraj
   
 Pilegrzym Terry Hayes, Pilegrzym
 

Terry Hayes (na co dzień dziennikarz śledczy i scenarzysta filmowy) nawiązując do słów Johna Irvinga, że „pisanie powieści jest jak pływanie w oceanie” napisał, że gdy zaczął pracować nad Pielgrzymem, nie miał pojęcia „jak wielki jest ocean i ile potrzeba wysiłku, by go przepłynąć.” Jego debiutancka powieść rzeczywiście jest pełna wielu wątków, a na ponad 700 stronach nie ma zbędnych opisów. Tytułowy Pielgrzym to agent specjalny, tropiciel przyjmujący różne wcielenia i wiele legend w celu wypełniania misji. Swe życie traktował jak służbę i miał nadzieję odejść z honorem i odwagą. Kolejny bohater to Saracen, religijny i żądny zemsty Muzułmanin. Ich losy i misje toczące się w USA, Afganistanie, Arabii Saudyjskiej, Europie Zachodniej, Turcji nie muszą wcale pozostać tylko w obszarze fikcji literackiej i ta myśl wzmacnia napięcie towarzyszące czytaniu. Ciekawe postacie, wartka akcja, dynamiczna i wciągająca książka – dobra sensacja po którą warto sięgnąć. Polecam!

Fragment z książki: „Rozważałem kwestię niespełnionych marzeń, na przykład o spotkaniu zwykłej, atrakcyjnej kobiety w Nowym Jorku – tej, której numeru miałem nigdy nie poznać. Myślałem też o czwartym lipca i dniach spędzonych na plaży, a także o wszystkim, co tak łatwo utracić w ogniu. Ale przede wszystkim o tym, że tajny świat nigdy nie zostawia człowieka w spokoju, zawsze czai się gdzieś w ciemności, gotów znowu zgromadzić swoje dzieci.”

Na banzaj.pl wywiad z autorem Pielgrzyma, Terrym Hayesem

  
   
 martwe popoludnie
 Mariusz Czubaj, Martwe popołudnie

Martwym popołudniem rozpoczął Mariusz Czubaj, profesor antropologii kultury i uznany autor polskich powieści kryminalnych, nowy cykl powieściowy z Marcinem Hłaską - budzącym sympatię, bezpośrednim, naturalnym, sprytnym warszawiakiem, ekspertem poszukującym zaginionych, byłym policjantem w roli głównej.  Specyficzne, ironiczne i z lekka zgryźliwe poczucie humoru dodaje bohaterowi wyrazistości i uprzyjemnia czytanie. Interesująca fabuła toczy się w bliskich nam czasach (jest bowiem rok 2013), nieobcych miejscach (Warszawa, Magdalenka, Gdańsk i inne) oraz dotyczy wydarzeń polityczno-biznesowych, przeplatanych z wątkami sprzed lat. Detektyw Hłasko mówi: "Być, to znaczy być postrzeganym. Ludzie zostawiają po sobie mnóstwo śladów: zdjęcia, wizytówki, notatki, rachunki i paragony sklepowe. Znaki dla nich istotne oraz traktowane jako śmiecie. Im bardziej chcą zatrzeć po sobie ślady, tym bardziej rzucają się w oczy te, które przeoczyli. Tak to po prostu jest" - i poszukując tych śladów jest bardzo skuteczny w odnajdowaniu osób zaginionych. W Martwym popołudniu bohater odsłania kolejne warstwy intrygi, a autor prezentuje nieszablonowe sposoby uśmiercania bohaterów. Tu i ówdzie pojawiąją się maksymy, typu: "...nic nie trwa wiecznie, ale też nie znika bez śladu", "możliwości są bardziej przerażające niż rzeczywistość (...) ciesz się, gdy rzeczywistość jest twoim udziałem", "pewni ludzie znikają, a inni ludzie ich szukają (...) ale są rodzaje zniknięć i rodzaje śmierci, które burzą schemat. I wtedy nie można się z nimi pogodzić", "gdy coś myślisz, nie mów. Gdy mówisz, nie pisz. Gdy piszesz, to się nie podpisuj. Gdy się podpisujesz, to nie swoim nazwiskiem", a w zakończeniu książki obietnica kolejnych umierceń.
   
 rutherford park Elizabeth Cooke, Rutherford Park
   
zgoda na szczescie

 Anna Ficner-Ogonowska, Zgoda na szczęście

(dar od zaprzyjaźnionego Domu Książki)

   

zblocona

 Joyce Carol Oates, Zbłocona

Zbłocona to fenomenalne studium współczesnej kobiety. Meredith Ruth Neukirchen, wrzucona w nurt świata, będącego terenem ścierania się żywiołów męskiego i żeńskiego, z powagą odgrywa narzucone jej role: kochającej przybranej córki, cierpliwej kochanki, niezależnej intelektualistki, kobiety sukcesu, śmiałej reformatorki. Przywdziewa kolejne maski, które uwierają, ale nie sposób się od nich uwolnić. Za wszelką cenę bohaterka stara się zadowolić wszystkich, spełnić nie swoje oczekiwania, sprawdzić się w działaniu. W zmaganiach z wymagającym, zdominowanym przez mężczyzn światem, bohaterka boleśnie odczuwa samotność. Bezskutecznie próbuje uwolnić się od koszmaru dzieciństwa – matka, fanatyczka religijna, niczym biblijny Abraham złożyła ją w ofierze błotom nad rzeką Black Snake. Przejmujący opis tej sceny, otwierający powieść, na długo pozostaje w pamięci.

[IM]

   

 dziecko sniegu

 Eowyn Ivey, Dziecko śniegu

 mokradełko

Katarzyna Surmiak-Domańska, Mokradełko

Trudne i ważne sprawy.

Burzliwa dyskusja z 2009 roku wokół nieletnich ofiar molestowania seksualnego, która wywołana została przełamaniem przez autorkę Kato-taty zmowy milczenia, dotyczącego mitu polskiej rodziny jako ostoi najwyższych wartości moralnych; rozprawienie się z powszechnym przeświadczeniem, że sprawy rodzinne załatwia się bez udziału publiczności; liczne wywiady prasowe i telewizyjne z bohaterką i autorką doświadczeń, którymi dzieliła się w sposób bardzo bezpośredni i otwarty z publicznością, zaowocowały wyjazdem reporterki do miejsca zamieszkania Halszki Opfer, by - po dwóch latach - ponownie przyjrzeć się sprawie oczami osób z jej najbliższego otoczenia: męża, sąsiadek, teściowej, lekarki. Tak powstał reportaż Katarzyny Surmiak-Domańskiej - dobrze napisany, treściwy, bez osądów i piętnowania, w którym autorka świetnie zaprezentowała swych rozmówców oraz ukazała, jak wygląda życie bez przebaczenia i bez uzdrawiającej mocy oczyszczenia.

 

 

 

   

 Miedzy miejscami

Rory Stewart, Między miejscami. Z psem przez Afganistan

   

 Kain

Jose Saramago, Kain

„Kiedy pan, znany również jako bóg, zorientował się, że adam i ewa, z wyglądu absolutnie doskonali, nie potrafią wydobyć z siebie ani słowa, a nawet prostego dźwięku, choćby najbardziej prymitywnego, z cała pewnością okrutnie zirytował się sam na siebie, wszak w ogrodzie edeńskim nie było nikogo więcej, na kogo mógłby ewentualnie zrzucić odpowiedzialność za tak poważne braki (…) W przypływie gniewu, zaskakującego u kogoś, kto może rozwiązać wszystkie problemy kolejnym szybkim fiat, podbiegł do człowieczej pary (…) w mgnieniu oka, bez żadnych półśrodków wcisną do gardła język.(…)”  Ten początkowy fragment o Kainie już mnie wciągnął i rozbawił. Humor, ironia, cierpkość sformułowań to cechy charakterystyczne języka Saramagi , które tak bardzo mnie urzekły też i w tej powieści.

Saramago postanowił rozliczyć najbardziej znane fragmenty Starego Testamentu, pokazując nam przypowieść o Kainie, o człowieku wędrującym po świecie i pokutującym za grzech. Pokazał to po swojemu, bardzo subiektywnie. Kain zadaje wiele pytań, sobie i napotkanym przez siebie ludziom, także bogu. Może czasami są one zbyt ostre, brutalne. Po to według Saramagi człowiek otrzymał narząd mowy.

„(…) jest bardzo prawdopodobne , że innym celem gwałtownego wetknięcia niemych języków w gardło latorośli było zaznajomienie tychże języków z najgłębszymi zakamarkami istoty cielesnej, tak zwanymi niepokojami ludzkimi, aby w przyszłości, już z niejaką znajomością przyczyny, mogły mówić o swym mrocznym i zawikłanym pogubieniu, tymczasem ledwie wychylając się przez okno ust. (…)”

Nie na wszystkie dostaje odpowiedzi.

Saramago nie poprzestaje na prostych pytaniach i nie boi się udzielać odpowiedzi bolesnych. Nie zamierza przemilczeć wątpliwości co do zabijania przez Pana niewinnych dzieci, które spłonęły w Sodomie i Gomorze razem z grzesznymi rodzicami. Rzuca w twarz Panu pytania o motywy okrutnej próby Abrahama, który ma złożyć w ofierze swego syna. Jest wściekły, kiedy gra pomiędzy Bogiem a szatanem niszczy majątek i rodzinę Hioba. Czy my sami widząc cierpienia innych, nie zadajemy często Bogu takich pytań? Może głośno, a może tylko w myślach.

Zobacz też fajne opracowanie

 

   

 Zimowa opowieść

Mark Helprin, Zimowa opowieść

   

zbrojni

 Terry Pratchett, Zbrojni

   

straz straz

 Terry Pratchett, Straż! Straż!

   

 chmurdalia

 Joanna Bator, Chmurdalia

   

na pastwiska zielone

Anne B. Radge, Na pastwiska zielone

   

Zaklinacz czasu


Mitch Albom, Zaklinacz czasu

Spróbujcie wyobrazić sobie życie bez odmierzania czasu.
Pewnie nie potraficie. Zawsze wiecie, jaki jest miesiąc, rok, dzień tygodnia.
A jednak przyroda nigdy nie zwraca uwagi na czas. Ptaki się nie spóźniają. Pies nie patrzy na zegarek. Sarny nie martwią się kolejnymi urodzinami.
Tylko człowiek odmierza czas.
Tylko człowiek odlicza godziny.
I właśnie dlatego jedynie człowiek doświadcza paraliżującego strachu, którego nie zniosłoby żadne inne stworzenie.
Strachu przed tym, że zabraknie mu czasu.

"Zaklinacz czasu" to piękna opowieść na miarę "Alchemika" – książka, która dla wielu czytelników na całym świecie stała się inspiracją i impulsem do życiowych zmian.

(dar od zaprzyjaźnionego Domu Książki)

   
 mojry  Marek Soból, Mojry
   
 Imperium kobiet  Rachel Billington, Imperium kobiet
   
mistrz bladych swietych Marco Santagata, Mistrz Bladych Świętych
   
wtorkowy klub erotyczny

Lisa Beth Kovetz, Wtorkowy klub erotyczny

Wtorkowy Klub Erotyczny, w którym współpracownice nowojorskiej firmy czytały napisane przez siebie teksty, zapoczątkował przyjaźń pomiędzy bardzo różnymi kobietami. Bywają chwile, w których przyjemnie jest spędzić wieczór również przy takiej lekturze.

   
mężczyzna, który Henning Mankell, Mężczyzna, który się uśmiechał

Powieść o przygodach szwedzkiego policjanta Kurta Wallandera, który mimo powziętego postanowienia o odejściu na emeryturę, powraca do służby. Refleksyjny czytelnik nie będzie nudził się, śledząc dylematy i rozważania głównego bohatera. "Niepewność może być kryjówką, pomyślał Wallander. Wiadomo, że gdzieś jest, nie wiadomo gdzie". 
   
wybrany

Bernice Rubens, Wybrany

Wybrany to powieść walijskiej pisarski żydowskiego pochodzenia, uhonorowana Nagrodą Bookera. Autorka z dużą dawką humoru i dystansem snuje opowieść o grzechu, złej miłości, uzależnieniu, obcości, samotności i szaleństwie. Historia koncentruje się wokół tytułowego wybranego – Normana Zwecka – i jego rodziny: ojca Abrahama oraz sióstr Belli i Esther. W reminiscencjach bohaterów pojawia się również nieżyjąca matka, Sarah. Bohaterowie, uwikłani w toksyczne relacje rodzinne, na swój sposób przeżywają dramat niespełnienia i towarzyszące mu lęki. Norman, doświadczając utraty, popada w uzależnienie od amfetaminy i szaleństwo. Bella, naznaczona przez matkę stygmatem niedojrzałości, jak męczennica poddaje się dyktatowi rodziny. Sarah, próbując wyzwolić się z więzów rodzinnych, popada w niewolę związku opartego na jednostronnej miłości. Bernice Rubens w niezwykle subtelny sposób kreśli portrety bohaterów, ze zrozumieniem pochylając się nad niezaleczonymi ranami psychiki  i pamięci.

[IM]

   
dostatek Michael Crummey, Dostatek
 

Dostatek to kolejna propozycja wydawnictwa Wiatr od Morza, która zachwyci miłośników realizmu magicznego. Akcja powieści, tocząca się w środowisku rybaków na Nowej Fundlandii, rozpoczyna się niezwykle intrygująco – oto w brzuchu uwięzionego na płyciźnie wieloryba osadnicy znajdują żywego człowieka. Losy niezwykłego przybysza splatają się z wielopokoleniową historią dwóch rodzin, walczących każdego dnia o przetrwanie. Surowy realizm książki przesycony jest cudownością, pozwalającą bez reszty zanurzyć się w świat bohaterów. Świetnie sportretowana zamknięta społeczność, targana pierwotnymi namiętnościami, żyje w ciągłym niespełnieniu i niedosycie. Autor Dostatku inspiracji szukał w historii Nowej Fundlandii, podaniach ludowych oraz dziejach własnej rodziny.

[IM]

 
   
ksiega zyczen i podziekowan

Księga życzeń i podziękowań

Praktyczny zbiór przydatnych wierszyków i życzeń na różne okazje. Uporządkowane od tradycyjnych świąt, poprzez życzenia na różne okoliczności, po przykładowe wpisy do pamiętników i podziękowania.

   
 sunset limited  Cormac Mc Carthy, Sunset Limited

Trudna i ważna rozmowa dwóch bohaterów: CZARNEGO - byłego więźnia wierzącego w Boży plan oraz BIAŁEGO – profesora, który utracił sens istnienia. Sunset limited to trzymająca w napięciu i wywołująca niepokój powieść w formie dramatu. Opowiada o życiu, cierpieniu, wierze i jej braku. Jej bohaterowie trafili do malutkiego mieszkania i prowadzą ważną, długą rozmowę. CZARNY:  „Ten, kto zadaje pytania, pragnie prawdy. A wątpiący chce usłyszeć, że czegoś takiego nie ma.” BIAŁY: „Biblia jest pełna przestróg. Cała literatura jest taka, jeśli już o to chodzi. Mówi nam, żebyśmy uważali. Na co? Na to, by nie skręcić w złą stronę. Nie zejść na manowce. Na złą drogę. Ile w ogóle jest złych dróg? Ich liczba to legion. A ile jest ścieżek właściwych? Tylko jedna…” Zapraszam do odważnego spojrzenia w głąb siebie, zmierzenia się z tematami, o których na co dzień się nie rozmawia lub które odkłada się na później i sięgnięcia po Sanset limited Cormaca McCarthy’ego, którego każdy tytuł staje się wydarzeniem literackim.


   
 resztki  Tom McCarthy, Resztki
   
 powiedzial mi wrozbita  Tiziano Terzani, Powiedział mi wróżbita
   
 honor  Elif Shafak, Honor
   
 Dotyk  

Alexi Zentner, Dotyk

Debiutancka powieść Alexiego Zentnera to podwójne odkrycie naszego klubu – obiecującego kanadyjskiego pisarza i gdańskiego wydawnictwa Wiatr od Morza Piotra Alenowicza. Historia mieszkańców Sawgamet – osady powstałej w czasach kanadyjskiej gorączki złota – olśniewa i wstrząsa zarazem. W powieściowym mikrokosmosie przenikają się codzienność – często okrutna, bo związana z walką o przetrwanie, oraz magia, której źródłem jest prastara puszcza, zasiedlona przez złowrogie zjawy. Tak wykreowany świat staje się tłem zmagań bohaterów z żywiołami i własnymi namiętnościami, zmierzającymi zwykle ku oswajaniu tajemnicy życia i śmierci. Dotyk uruchamia wszystkie zmysły. Pozwala bez reszty zanurzyć się w melancholii świata naznaczonego fatum. Rekomendacją powieści niech będzie recenzja z „The National Post”: „Niektórzy pisarze muszą pracować całe życie, żeby stworzyć powieść na miarę Dotyku. Alexi Zentner zrobił to za pierwszym podejściem”.

[IM]

   
 wloskie buty  Henning Mankell, Włoskie buty

Mądrze i pięknie napisana psychologiczno-obyczajowa powieść autora cenionych szwedzkich kryminałów. Emerytowany, stroniący od ludzi lekarz zamieszkał na odludnej wyspie. Za towarzyszy ma jedynie psa i kota, a jego stałym rytuałem są kąpiele w codziennie na nowo wyrąbywanym przeręblu. Zmianę przynosi niespodziany gość.  Bohater wyrusza w podróż, która niesie wiele niespodzianek ostatecznie bezpowrotnie zmieniających jego życie. Świetny styl, plastyczne opisy przyrody skandynawskiej  i niespieszna akcja, jak gdyby bohaterowie - pozwalając czytelnikowi towarzyszyć w ich podróży - jednocześnie dawali czas na osobistą podróż w głąb siebie, bodziec do rozrachunku z sobą samym. Polecam!
   
 oblicze prawdy

Barrie Schwortz,  Grzegorz Górny, Oblicze prawdy. Żyd, który zbadał Całun Turyński

Wywiad-rzeka będący jednocześnie świadectwem naukowca, który uwierzył…

Barrie Schwortz to fotograf, specjalista od obrazowania, informatyki i technologii cyfrowych. Znalazł się w ekipie amerykańskich naukowców – zespole, który przeprowadził do tej pory najbardziej szczegółowe badania Całunu Turyńskiego. Bogato wydana i ilustrowana pozycja dokumentująca te badania dla zaintrygowanych tajemniczymi zagadkami świata. Spodziewałam się po niej jednak więcej teści.

Więcej informacji o Całunie Turyńskim na stronie internetowej www.shroud.com oraz o autorze www.schwortz.com

   
 pepowina  Majgull Axelsson, Pępowina

Majgull Axelsson to uznana szwedzka pisarka, koncentrująca się w swej twórczości na losach kobiet. Jej powieści zdumiewają mistrzowską narracją i sugestywnymi portretami kobiecymi. Pępowina jest przejmującą opowieścią o rodzicach (głównie matkach) i dzieciach uwikłanych w toksyczne relacje. Ich mikrohistorie, opowiedziane z dużą wrażliwością i przenikliwością, obnażają prawdę o ludzkim losie, wyrażającą się w przekonaniu, że dzieciństwo stygmatyzuje na całe życie, a starania o budowanie więzi z drugim człowiekiem paradoksalnie zawsze skutkują odrzuceniem i samotnością. Bohaterki powieści – właścicielka zajazdu Minna, kelnerka Anette, była aktorka Marguerite oraz dziennikarka Ritva – przeżywając udrękę codzienności, próbują uporać się z ciążącym na nich fatalizmem i odzyskać kontrolę nad własnym życiem. Powieść czyta się zachłannie, choć to lektura niezwykle bolesna.

[IM]


   
 Cwaniary  Sylwia Chutnik, Cwaniary

Łotrzykowska opowieść, w której cztery bohaterki - na co dzień zwyczajne mieszkanki Warszawy - pod osłoną nocy „po męsku” wymierzają sprawiedliwość. Czyta się lekko, ale ani dosadny język, ani umieszczenie kobiet w takich rolach i sytuacjach (np. wysłanie na brutalną, chuligańską nocną akcję bohaterki w ósmym miesiącu ciąży) nie przypadły mi do gustu. Pomysł, czy eksperyment wykonany przez Sylwię Chutnik jest oczywiście interesujący, dlatego zachęcam do przeczytania i powzięcia własnych osądów. Tym bardziej, że jest to wyrazista współczesna pisarka z tzw. „lekkim piórem”, którym w Cwaniarach zdradziła swą fascynację Warszawą i jej dobrą znajomość.


   
 Sufi  Elif Shafak, Sufi
   
Wiele demonów Jerzy Pilch, Wiele demonów
   
 Dobre wychowanie  Amor Towles, Dobre wychowanie
   
 Trylogia nowojorska  Paul Auster, Trylogia nowojorska
   
 Slowdkie sulejki  Siegfried Lenz, Słodkie Sulejki
   
 opowiesci z Bollerup  Siegfried Lenz, Opowieści z Bollerup
   
 corpus delicti  Juli Zeh, Corpus delicti

Odhumanizowany świat przyszłości, w którym wartości duchowe zostały zastąpione troską o ciało. Życie według METODY zgodnie z dyktaturą zdrowia nie pozwala głównej bohaterce przeżyć w wolności żałoby po samobójstwie brata. „Zeh tworzy przekonującą wizję przyszłego społeczeństwa niebezpiecznie podobną do naszej teraźniejszości, a  w swoje rozważania wplata myśli wybitnych filozofów i pisarzy XX wieku”  - fragment opisu  z okładki książki, którą świetnie się czyta. Zachęcam do przeczytania, refleksji i dyskusji!
   
 Piaskowa gora  Joanna Bator, Piaskowa góra
   
 Delikatnosc  David Foenkinos, Delikatność

Jest w tej książce to, czego pragniemy: spotkać i pokochać z wzajemnością. Jest to, czego się boimy: stracić ukochaną osobę i szczęście, którego smak się poznało. Jest to, w czym się zatracamy: praca, która ma być ratunkiem i ucieczką. I jest coś niezaplanowanego, co może odmienić życie, dać nową nadzieję, ukoić zbolałe i umęczone serce. Ciepła, wzruszająca i bardzo delikatna książka francuskiego autora bestsellerów, scenarzysty i reżysera, przy której można się prawdziwie zrelaksować.

   
Everyman

Philip Roth, Everyman

Philip Roth pisze bardzo treściwie. Everyman to jedna z jego książek, w której  pokazuje prawdę o życiu ludzkim. Każdy z nas – prędzej czy później – musi zmierzyć się ze śmiercią. Książka zaczyna się właśnie od sceny, w której nastąpiła śmierć bezimiennego bohatera. Na kolejnych stronach poznajemy fakty z jego życia (sukcesy zawodowe w agencji reklamowej, bujne doświadczenia erotyczne, kolejne małżeństwa, romanse, porzucone dzieci, wreszcie choroby, liczne operacje) i to, co ostatecznie czeka każdego z nas – śmierć. O wszystkich tych sprawach Roth pisze w sposób niezwykły: jest brutalna prawda bez ogródek, ale i naturalność, co powoduje, że książka wcale nie jest depresyjna (choć w ten sposób niektórzy mogą odebrać jej tematykę). Wręcz określiłabym ją jako mądrą, ciepłą książkę dla wrażliwych, ale i dla tych zatwardziałych. Z pewnością skłania do refleksji nad wyborami, nad celami życiowymi i przypomina o nieuchronności rzeczy ostatecznych, do których można się lepiej lub gorzej przygotować. Książki nie czyta się długo, ale długo się o niej myśli i wielokrotnie wraca…

   
milosc z kamienia Grażyna Jagielska, Miłość z kamienia

Ważna lektrura spośród ostatnio przeczytanych. Ukazuje życie w nieuporządkowanym, zagrożonym świecie, ciągłej niepewności i udrękę czekania. Dobra książka na osobisty temat, stanowiąca chyba część terapii żony korespondenta wojennego. Pięćdziesiat trzy wojny: "pełnia życia, przygoda, adrenalina, nagradzane na całym świecie reportaże" - dla niego i lata czekania dla niej. "Czekałam, aż ktoś do mnie zadzwoni i powie, że to już koniec. Nie chodziło mi o to, żeby to był szczęśliwy koniec, tylko jakikolwiek. Myślę, że czasem można chcieć już tylko, żeby coś się skończyło, obojętne jak." I tak czekając na kolejne powroty męża, lub na telefon, że tym razem nie wróci, trafiła do kliniki psychiatrycznej z objawami stresu bojowego. Książka odkrywa intymne sceny z życia Jagielskich. Miłość i pasja, która ich połączyła omal nie zniszczyła życia Grażynie Jagielskiej. W zakończeniu autorka pisze: "...przeszłość, jakakolwiek by była, zawsze jest siłą człowieka, ponieważ tylko dzięki niej można coś naprawić. I dlatego wierzę w swoje udane życie." Polecam szczególnie tym, którzy lubią czytać książki o życiu.
   
 Morfina

Szczepan Twardoch, Morfina

Wielokrotnie nagradzana powieść Szczepana Twardocha to pierwszy zakup naszego klubu. A zaczyna się tak: „Łeb. Smród. Łeb pęka. Język jak wyschły, martwy ślimak, chropowaty. Podniebienie pod skorupą zaschniętej flegmy. Łeb pęka. Pustynia. Smród własnych wyziewów. A więc obudził się?” Soczysty język jest mocną stroną tej pozycji. Rytm narracji to przyspiesza, to zwalnia, naśladując narkotyczny trans i wybudzanie się z morfinicznego stanu. Główny bohater – Konstanty Willemann – pół-Polak, pół-Niemiec, jest człowiekiem bez właściwości. Czytelnik, podążając za bohaterem wędrującym po okupowanej Warszawie, odkrywa jego kolejne wcielenia: bawidamka, romantycznego kochanka i czułego męża, bon vivanta skupionego na uciechach życia i konspiratora narażającego się dla sprawy, morfinisty owładniętego urojeniami i trzeźwego obserwatora, chłopca bezwolnie poddającego się władzy kobiet i mężczyzny wierzącego w swą męską wolną wolę. Willemann, wkładając i odrzucając kolejne maski, usiłuje odkryć prawdę o sobie. Rozdarty pomiędzy dwie tożsamości – polską i niemiecką – podejmuje się absurdalnej misji, która tylko pogłębi jego narodowe dylematy, bowiem rozpoczyna działalność w polskim ruchu oporu, ale… w niemieckim mundurze.

[IM]


(c)2022, Wszelkie Prawa Zastrzeżone